A JOURNEY OF THE SOUL

தன்னை முழுமையாக வழங்குதலே உயர்ந்த காணிக்கை. ஆண்டின் பொதுக்காலம் 32ஆம் ஞாயிறு 1 அரசர்கள் 17:10-16   எபிரேயர் 9:24-28   மாற்கு 12:38-44 இறைமகன் இயேசு கிறிஸ்துவின் பெயரால் வாழ்த்துகளும், செபங்களும்.  இன்றைய இறைவாக்குப் பகுதிகள் இரண்டு கைம்பெண்கள் பற்றி கூறுகிறது. ஒருவர் சாரிபாத் நகரைச் சார்ந்த கைம்பெண். தனது மகனுடன் வாழ்ந்து வருகிறார். மற்றொருவர், இன்றைய நற்செய்தியில் வருகின்ற கைம்பெண். இருவரும் வாழ்வில் அனைத்தையும் இழந்தவர்கள். இருவரையும் தங்களது காலத்தில் வாழ்ந்த சிறந்தவர்களால் வாழ்த்தப்படுகிறார்கள், அவர்கள் வாழ்க்கை பிறருக்கு எடுத்துக்காட்டாக மாறுகிறது. ஏனெனில், அவர்கள் பகிர்தலில், வழங்;குதலில் உயர்ந்த உள்ளம் படைத்தவர்கள்.  இன்றைய முதல் வாசகத்தின் வரலாற்றுப் பின்னனியைப் பார்க்கின்றபோது, மக்கள் பஞ்சத்தால் துயரப்படுகிறார்கள். எதற்காகப் பஞ்சம்? இஸ்ரேயலை ஆட்சி செய்த ஆகாபு காலத்தில் யாவே கடவுளை வழிபடாமல் வேற்றுத் தெய்வங்களை வழிபடுகிறார்கள். மக்களை முறைப் படுத்த வேண்டிய அரசனும் மக்களோடு இணைந்து பல தெய்வ வழிபாட்டில் ஈடுபடுகின்றான். மக்களின் தவறை தண்டிக்கும் விதமாக இறைவ

Marriage – A Sacrament of Love 1st Reading: Genesis 2:18-24 2nd Reading: Letter to Hebrew 2: 9-11 Gospel Reading: Mark 10: 2-16 After a quarrel, a wife said to her husband, “You know, I was a fool when I married you.” And then husband replied, “Yes, dear, but I was in love and didn’t notice it” Today’s readings talk about three  things 1.       The creation of a woman 2.       Man and woman are called to live as a sacrament of love 3.       Marriage is the gift of God’s love The first reading from the book Genesis describes the creation of woman. Here we need to see and understand the important aspect of creation. It is not the man who creates woman but it is God. Like Adam, Eve also comes from the same creation which reveals one truth that woman is not inferior to man. Since both Adam and Eve are from God they share liberty, equality and everything equally. No one is superior and inferior. The second reading from the letter to the Hebrew affirms

பொதுக்காலம் 25ஆம் ஞாயிறு – 23, செப்டம்பர் 2018 முதல் வாசகம்: சாலமோனின் ஞான நூல் 2: 12, 17-20 இரண்டாம் வாசகம்: யாக்கோபு 3: 16-4:3 நற்செய்தி வாசகம்: மாற்கு 9: 30-37 1976ல் அமெரிக்க நாட்டின் வாஸிங்டன் நகரில், மனவளர்சி குன்றியவர்களுக்கான சிறப்பு ஒலிம்பிகஸ் போட்டி நடைபெற்றது. ஓட்டப் பந்தயப் போட்டியில் கலந்து கொண்டவர்களின் செயல் அனைவரின் உள்ளத்தை கவர்ந்தது. போட்டி துவங்கிய சில வினாடியில் ஒருவர் தடுமாறி கீழே விழுகழன்றார். போட்டியில் பங்கேற்ற மற்றவர்கள் தங்களுடைய ஓட்டத்தை நிறுத்தி விட்டு, கீழே விழுந்த நபரை கைகொடுத்து எழுப்பி, அனைவரும் தங்களுடைய கரங்களை ஒன்று சேர்த்து, ஒன்று சேர போட்டியின் எல்லையை கடந்தனர். இந்த நிகழ்வை குறிப்பிட்டு வெளிவந்த பத்திக்கை செய்தி ஒரு கேள்வியை முன்வைத்தது. யார் மனவளர்ச்சி குன்றியவர்கள்? அவர்களா? நாமா?  அவர்கள் இல்லை. நிச்சயமாக நாம் தான். ஏனெனில் நம்முடைய உள்ளம் தான் தீமையினால், போட்டியினால், பொறாமையினால், அதிகாரத்தினால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. எனவே நாம் தான் மனவளர்ச்சி குன்றியவர்கள்.   யார் பெரியவர்? இந்த கேள்விக்கான விடையை அறிந்தும், உண்மையை உணர

இறை நம்பிக்கையாளர்கள் சரியானவற்றைத் தேர்ந்து கொள்ளவும், தேர்ந்து கொண்ட வாழ்வில் நிலைத்திருக்கவும், தேர்ந்து கொண்ட நம்பிக்கையை செயல்களில் வெளிப்படுத்தவும் இறைவன் நமக்கு அழைப்புவிடுக்கிறார்.  இன்றைய முதல் வாசகத்தில் துன்புறும் ஊழியன் பற்றி எடுத்துரைக்கிறார் இறைவாக்கினர் எசாயா. பாபிலோனிய அடிமைத்தனத்திலிருந்து பாரசீக மன்னன் சைரசு அவரால் விடுவிக்கப்பட்ட யூத மக்கள் தங்களுடைய சொந்த ஊருக்குத் திரும்புகிறார்கள். அவர்களுடைய எருசலேம் நகரம் நிலைகுலைந்து கிடக்கின்றது. எனவே எருசலேம் நகரையும், கோவிலையும் சீர்செய்ய விரும்புகின்றார்கள். இந்நிலையில் ஒரு குழுவினர் கடவுளின் மீது நம்பிக்கையற்றவர்களாய் பாரசீக அரசோடு இணைந்து ஆலயத்தை கட்டுவது என்று எண்ணம் கொண்டார்கள். ஏனெனில் கடவுள் தாம் தங்களை எதிரிகளிடம் ஒப்புவித்தார் என்று கடவுளுக்கு எதிராக முனுமுனுத்தார்கள். கடவுளுக்கு எதிராக செயல்பட்டார்கள்.  மற்றவர்களே, கடவுளின் வழியை பின்பற்றி அவருக்கு உகந்தவர்களாக வாழ்வது என்று தீர்க்கமாக வாழ்ந்தார்கள். அதாவது, பாரசீகத்தையும், அதனுடைய வழிபாடுகளையும் விட்டுவிட்டு, கடவுளையும் அவரது திருச்சட்டங்களை பின்பற்ற

இன்று நமக்கு மகிழ்சியான நாள். நமது பாதுகாவலியும், தாயுமான அன்னை மரியாளின் பிறப்பு விழாவை சிறப்பாகவும், மகிழ்ச்சியாகவும் கொண்டாடும் நாள். அன்னை மரியாளின் பரிந்துரையாள் இறைவனிடமிருந்து பெற்ற நன்மைகளுக்கு நன்றி செலுத்தும் நாள். மதங்களை கடந்து அனைத்து மக்களும் சங்கமித்து, அன்னைக்கு வேளாங்கண்ணியில் நன்றி செலுத்துவது இன்றைய நாளின் சிறப்பு.  மாசற்றவரும், எப்பொழும் கன்னியும், தூயவருமான அன்னை மரியாளின் பிறப்பு விழாவை கொண்டாடும் இந்நாளில் அவரைப் போன்று அருள் மிகப் பெற்றவராக, பேறுபெற்றவராக வாழ இறைவன் நமக்கு அன்னையின் வழியாக அழைப்பு விடுக்கிறார்.  விவிலியத்தில் 3 இடங்களில் அன்னை மரியாள் பேறுபெற்வர் என்று போற்றப்படுகிறார். முதலாவதாக, எலிசெபெத்தம்மாள் “பெண்களுக்குள் நீர் ஆசி பெற்றவர்” (லூக்கா 1:42) வாழ்த்துகின்றார். அதனைத் தொடர்ந்து “ஆண்டவர் உமக்குச் சொன்னவை நிறைவேறும் என்று நம்பிய நீர் பேறுபெற்றவர்” (லூக்கா 1:45) என்று மரியாளை போற்றுகின்றார். கபிரியேல் தூதர் இறைவனின் வார்த்தையை அறிவித்த பொழுது அன்னை மரியாள் அந்த இறைவார்த்தையிலும், இறைவனிலும் நம்பிக்கை கொண்டார். எனவே, அந்த நம்பிக

                                  நேர்மையும் உண்மையும் உள்ள மனிதர்களின் பேச்சு எப்பொழுதும் வல்லமை கொண்டதாக இருக்கும். ஆம் என்றால் ஆம் எனவும். இல்லை என்றால் இல்லை எனவும் உறுதிபட கூறுவதும், அதற்கேற்ப வாழ்வதும் இவர்களின் சிறப்பு. இதற்கு மிகச்சிறந்த எடுத்துக்காட்டு இயேசு. தான் கற்பித்த நற்செய்திக்கு ஏற்ப வாழ்ந்த காரணத்தினால் அவரால் தீமைகளையும், அதனை பின்பற்றும் தீயவர்களையும் இறைவாரத்தையின் அதிகாரத்தால் அகற்றினார்.  நிற்க,  நமது நாட்டில் சமூக செயற்பாட்டளர்கள், எழுத்தாளர்களுக்கு எதிராக அரங்கேறிய கைது நடவடிக்கைகள் மக்களின் பேச்சுரிமை நசுக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன என்பதன் வெளிப்பாடு. அதில் சமீபத்தியமாக, நேற்று ஆராய்ச்சி மாணவி சோபியாவிற்கு எதிரான கைது நடவடிக்கை அரசின் பாசிசத் தன்மையை உறுதி படுத்துகிறது.  “நான் பேச மாட்டேன். நான் மெனாகவே இருப்பேன். நான் அடிமையாகவே இருப்பேன்” என்ற மனநிலையில் வாழந்ததால் தீமையின் ஆதிக்கமும், தீயவர்களின் அதிகாரமும் நம்மை ஆட்சி செய்கின்றன. விளைவு நாம் நமது உரிமைகளை, வாழ்வாதாரத்தை இழந்து தவிக்கிறோம். எனவே தீமைக்கு எதிராக, உரிமைக் குரல் எழுப்படும் பொழுது

நமது அன்றாட வாழ்வை சற்று நினைவுபடுத்த விரும்புகிறேன். நாம் உடுத்தும் உடை, பயன்படுத்தும் பற்பசை, எண்ணெய். வண்டி, உணவுப் பொருள்கள், என்று ஒவ்வொன்றையும் நாம் தேர்ந்தெடுத்து பயன்படுத்துகிறோம். வாழ்க்கையும் அவ்வாறே. சில நேரங்களில் நம்முடைய மனதிற்குப் பிடித்த நபர்களுடன் நேரத்தை செலவிடும்போது மிகுந்த மகிழ்ச்சியைத் தருகின்றது. பிடிக்காத மனிதர்களுடன் வாழ்தல் என்பது துயரைத் தரக்கூடியது. இவ்வாறு நாம் எடுக்கும் முடிவுகள் நமது வாழ்வில் மகிழ்ச்சியையும், வேதணையையும் தருகிறது. இதன் விளைவாகவே சில நேரங்களில் வாழ்வின் முக்கிய தருணங்களை முடிவு செய்வதில் குழப்பத்திற்கு உள்ளாகிறோம். ஆனால் இன்றைய வாசகங்கள் நம்மை தீர்க்கமாண, உறுதியான முடிவைத் தேர்ந்தெடுக்க நமக்கு அழைப்பு விடுக்கிறது.  எகிப்தில் பாரவோன் மன்னனுக்கு அடிமைகளாய் வாழ்ந்த மக்களை மீட்டு, தான் கொடுத்த வாக்குறுதியின் படி கானான் நாட்டிற்கு அழைத்து வருகிறார் இறைவன். இறைவன் தான் சொன்னபடி “நீங்கள் என் மக்கள் நான் உங்கள் கடவுள்” என்ற கட்டளையில் நிலைத்து இருக்கிறார். ஆனால் மக்கள் அவ்வாறு நிலைத்து நிற்கமால் அந்நிய தெய்வங்களை வழிபடுகின்றார்கள். தங

பிறருக்கு தீமை செய்யாமல் இருப்பது போற்றுதற்குரிய செயல். ஆனால் பிறருக்கு நன்மை செய்யாமல் இருப்பது பெருங் குற்றம். கடந்த இரண்டு வாரங்களுக்கு மேலாக, கேரளாவில் கன மழையின் காரணமாக, இயற்கையின் கேரப்பிடியில் சிக்கி மக்கள், தங்களுடைய உறவுகளை, செல்வத்தை, நிலத்தை இழந்து தவிக்கிறார்கள். இந்த இழப்புகளை ஈடு செய்ய முடியாது. ஆனால் நம்முடைய நம்முடைய சின்னஞ் சிறு உதவிகளால் அவர்கள் வாழ்விற்கு நம்பிக்கை என்னும் ஒளியை ஏற்ற முடியும். மக்களின் துயரறிந்து என்னற்ற முகம் தெரியாத மனிதர்கள் தங்களால் இயன்ற உதவிகளை செய்து வருகிறார்கள். பல மனிதர்களின் உயிரை தங்களுடைய உயிரை பணையம் வைத்து காப்பாற்றி இருக்கிறார்கள். இவர்களுடைய இந்த மனித நேய செயல்பாடு தொடர்ந்து நடைபெற்றுக் கொண்டே இருக்கிறது. அவர்களை நாம் மனதார வாழ்த்துவோம்.   கேன்சர் நோயினால் பாதிக்கப் பட்டிருந்த பெண்மனி ஒருவர் மருத்துவமனைக்குச் சென்று, தனது நோயை குணப்படுத்தும் படி மருத்துவரிடம் மன்றாடுகிறரார். தான் எடுத்து வந்த சாக்கு மூட்டையில் உள்ள பனத்தை மருத்துவரிடம் கொடுத்து தன்னை காப்பாற்றும் படி அழுகிறார். ஆனால் மருத்துவர் தன்னால் காப்பாற்ற இயலாது, ஏனெ

இன்றைய மூன்று வாசகங்கள் நமக்கு கற்றுத் தரும் பாடம்: ஞானத்தைப் பின்பற்றுங்கள் வாழ்வு பெறுவீர்கள். நீதிமொழிகள் 9: 10 கூறுகிறது, “ஆண்டவரிடம் கொள்ளும் அச்சமே ஞானத்தின் தொடக்கம்.” “அதாவது மெய்யுனர்வே ஞானம்.” இணைச்சட்ட நூல் 4ல் பார்க்கும் பொழுது ஆண்டவரின் திருச்சட்டத்தை கடைப்பிடித்தலே ஞானம். எபிரேய விவிலியப் பின்புலத்தில் பார்க்கின்றபோது ஞானம் என்பது சிறந்த கைவேலைப்பாடு. அதாவது சிந்திக்கும் திறன் உடைய மனிதர் தன்னுடைய அறிவை நன்கு பயன்படுத்தி அதன் வழியாக உடல் உழைப்பை தருகின்றபோது சிறந்த படைப்பு உருவாகின்றது. இந்த பின்னனியைக் கொண்டு நாம் முதல் வாசகத்தை புரிந்து கொள்ள முடியும்.  இரண்டு வகையான மனிதர்கள் வாழ்கின்றார்கள். ஒருவர் ஞானமுடையவர். மற்றவர் மதிகேடு அல்லது பேதமையுடையவர். ஞானம் தன்னிடம் உள்ள ஆற்றலை பயன்படுத்தி ஏழு தூண்களைக் கொண்டு வீட்டை உருவாக்குகிறது. உணவு சமைக்கின்றது. உணவை உண்ண பிறருக்கு அழைப்பு விடுக்கிறது.  விவிலிய பார்வையில் ஞானம், வீடு என்பது கோவிலை குறிக்கக் கூடியது. சாலமோன் அரசன் ஆண்டவருக்கு என்று இல்லம் ஒன்றை உருவாக்கினான். அந்த கோவிலில் ஏழு தூண்கள் இருந்தன.(1 அரசர

"சிறு குழந்தைகளை என்னிடம் வரவிடுங்கள் ஏனெனில் இறையாட்சி அவர்களுக்குரியது."  நமது வீடுகளில் உள்ள பிள்ளைகளை திருவிழா நாட்கள், பிறந்தநாள் மற்றும் முக்கியமான நாட்களில் எல்லாம் தங்களுடைய நெற்றியில் பெரியவர்கள் சிலுவை அடையாளம் இட்டு ஆசீர் பெறச்சொல்வது, சிறந்த பண்பாகப் பார்க்கப்படுகிறது. அதைப்போன்று தான், யூத சமுகத்தில் மதக்குருக்கள், இராபிக்களிடம் சிறு குழந்தைகளை பெற்றோர் அழைத்து வந்து ஆசீரை பெற்றுச் செல்வது வழக்கம். இன்றைய நற்செய்தியில் கூட, ஆண்டவர் இயேசுவிடம் ஆசீர் பெற தங்கள் பிள்ளைகளை பெற்றோர் அழைத்து வருகிறார்கள். ஆனால் இயேசுவின் சீடர்கள் அவர்களைத் தடுக்கின்றார்கள். அதைக் கண்டு இயேசு தன்னுடைய சீடர்களை கடிந்து கொள்கிறார். பிறகு சிறு குழந்தைகள் மீது தம் கைகளை வைத்து ஆசீர் வழங்குகிறார்.  நாமும் சில நேரங்களில் அந்தச் சீடர்களைப் போன்றுஇ நாம் குழந்தைகளின் வளர்ச்சிக்கு தடைக்கல்லாக மாறிவிடுகிறோம். அவர்களுடைய வளர்ச்சியில் அக்கறை என்ற பெயரில் குழந்தைகளிடம் இருக்கக்கூடிய இயல்பான வளர்ச்சிக்கு தடைகளை உருவாக்குகிறோம். நமது பிள்ளைகள் நன்கு படிக்க வேண்டும் என்று, மணப்பாடக் கல

இன்று நாம் அன்னை மரியாளின் விண்ணேற்பு பெருவிழாவை கொண்டாடுகிறோம். நமது கத்தோலிக்கத் திருஅவையில் பாரம்பரியமாக இவிவிழா கொண்டாடப்பட்டு வருகிறது. அன்னை மரியாளின் இறப்பிற்கு பிறகு, அவர் உடலோடும், ஆன்மாவோடும் விண்ணகத்திற்கு எடுத்துக் கொள்ளப்படுவார் என்று வானதூதர் அன்னைக்கு காட்சியின் வழியாக வெளிப்படுத்துகின்றார். அதன்படியே அன்னை மரியாள், இறைவனின் தாய், அவரது இறப்பிற்கு பிறகு உடலோடும், ஆன்மாவோடும் விண்ணகத்திற்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டார். அதனைத் தொடர்ந்து கத்தோலிக்க மரபு நிகழ்வுகள் வழியாக இவ்வுண்மை உறுதிபடுத்தப்படுகிறது. மூன்றாம் நூற்றான்டு தொடங்கி இந்நம்பிக்கை விழாவாக கொண்டாடப்படுகிறது. இறுதியாக 1950 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 1ஆம் தேதி அன்னை மரியாள் விண்ணகத்திற்கு உடலோடும், ஆன்மாவோடும் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டார் என்ற உண்மையை விசுவாசப் பிரகடனமாக திருத்தந்தை 12ம் பத்திநாதர் அதிகாரப் பூர்வமாக அறிவித்தார். அந்த நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஆகஸ்ட் 15ம் தேதி இவ்விழாவை சிறப்பாக நாம் கொண்டாடி வருகின்றோம்.  பழைய ஏற்பாட்டில் ஏனோக்கு மற்றும் எலியா ஆகிய இருவர் மட்டுமே உடலோடு விண்ணகத்திற்க

இன்றைய நற்செய்தியில், ஆண்டவர் இயேசு தன்னுடைய பாடுகள், இறப்பு மற்றும் உயிர்ப்பை பற்றி மீண்டும் அறிவிக்கிறார். இவ்வாறு மீண்டும் அறிவிப்பதன் மூலம் தன்னுடைய சீடர்களை தயார் படுத்துகிறார். இயேசுவின் சீடர்கள், இயேசு செய்த புதுமைகளை கண்டு அவருடைய மாட்சியிலும், அரசாட்சியிலும் எவ்வித துயரின்றி பங்குபெற விரும்பினர். அதனால், இயேசுவின் துயரங்களை ஏற்றுக்கொள்ளத் தயாராகவில்லை. எனவே, இயேசு மீண்டும் தன்னுடைய பாடுகளை முன்னறிவிப்பதன் வழியாக தன்னடைய சீடர்களைத் சோதணைகள், துயரங்களைச் சந்திப்பதற்கும், அதன் வழியாக மீட்பை கண்டடையத் தயார்படுத்துகின்றார்.  இன்றைய நற்செய்தியின் இரண்டாம் பகுதியில், கோவில் வரியாக இரண்டு திராக்மா செலுத்தக்கூடிய நிகழ்வை பார்க்கிறோம். விடுதலைப்பயணம் 30: 11-16 பகுதியை வாசிக்கும் போது, ஒருவர் தன்னுடைய உயிருக்கு ஈட்டுத்தொகை செலுத்த வேண்டும் என்பது கட்டளை. பாவத்திற்கு கழுவாயாகவும் செலுத்துபடும். ஈட்டுத்தொகை செலுத்தாத மனிதனுடைய பாவங்கள் மன்னிக்கப்படாது. அவர் தன்டனைக்குள்ளாவர். அத்தொகை செலுத்தாதோர் இஸ்ரேயல் என்ற வாரிசு உரிமை இழந்துவிடுவார்.  நமக்கு ஒரு கேள்வி எழலாம். இயேச

பகிர்ந்து வாழுங்கள் அன்பின் உலகம் பெரியது. “முகமலர்ச்சியோடு கொடுப்பவரே கடவுளின் அன்புக்கு உரியவர்”(2 கொரிந்தியர் 9: 7). இன்றைய முதல் வாசகத்தின் இறைவார்த்தை மற்றும் “தம் வாழ்வைப் பொருட்டாகக் கருதாதோர் நிலைவாழ்வக்குத் தம்மை உரியவராக்குவார்” என்ற தூய யோவான் 12: 25 நற்செய்தியின் அடிப்படையில் நாம் சிந்தித்து பார்ப்போம்.  கடந்த ஆண்டு எனது நண்பர் ஒரு கணொளியை அனுப்பியிருந்தார். அந்தக் காணொளி ஒரு ஐந்து வயது சிறுவனைப் பற்றியது. ஒரு நாள் தனது தாயிடம் உணவைப் பெற்றுக் கொண்டு, கடவுளை காணச் செல்கிறேன் என்று கூறி தணது பயணத்தை துவங்துகிறான். மாலையில் வீடு திரும்பிய மகணிடம் தாய் கேட்கின்றார், உனது பயணத்தில் கடவுளைக் கண்டாயா? கடவுள் பார்க்க எப்படி இருக்கிறார்? என்று கேள்விகளை முன்வைக்கின்றார். சிறுவன் பதில் கூறுகின்றான் இவ்வராக. கடவுளை காணவேண்டும் என்று செபித்து விட்டு பயணம் சென்றேன். கடவுளை வீதியிலும், தெருவோரங்களில் வாழும் பாட்டியிடத்திலும், எனது வயதையொடிட்டிய தெருவில் வாழும் சிறுவர்கள் மற்றும் சிறுமிகளிடத்தில் கடவுளைக் கண்டேண். எனது உணவை மகிழ்வோடு பகிர்ந்த பொழுது அவர்கள் உதிர்த்த சிரி

உமது நம்பிக்கை பெரிது குருவாக திருநிலைப் படுத்தப்பட்ட பிறகு, எங்களது மறைமாவட்டத்தில் உள்ள சுந்தரநாச்சியார் புரம், மற்றும் அண்ணாநகர் ஆகிய பங்குத்தளங்களில் உதவிப் பங்குப்பணியாளராக பணியாற்றினேன். அந்த இரண்டு வருடங்களில், கிறிஸ்தவர்களைக் கடந்து பல சமயங்களை பின்பற்றக்கூடிய மனிதர்களும், ஆலயத்தில் செபிப்பதற்கு வருவார்கள். சில மனிதர்கள் தங்களுடைய அனுபவத்தை பகிர்ந்து கொள்வார்கள். எத்தனையே மருத்துவர்கள் கைவிட்ட நிலையில், இந்த ஆலயத்தில் அன்னையிடம் செபித்தோம்: இன்று நலமாக உள்ளோம், குடும்பத்தில் உள்ள பிரச்சனைகள் தீர்ந்தது என்று சாட்சி கூறுவார்கள். ஒவ்வொருவரும், அவர்களுக்குரிய வழியில் இறைநம்பிக்யை தனித் தண்மையோடு வெளிப்படுத்தினார்கள்.  கடவுளின் அருள், மீட்பு, கொடை, வாழ்வு என்பது ஒரு குறிப்பிட்ட சமுகத்தைச் சார்ந்தவர்களுக்கு மட்டுமே என்ற எண்ணம் தவறானது. மீட்பு என்பது அனைவருக்குமானது. அந்த மீட்பை ஒவ்வொருவரும் தனது நம்பிக்கை, செயல்பாடுகள் வழியாகத்தான் பெற்றுக்கொள்ள முடியும்.  யூதர்கள் தங்களுக்கு மட்டுமே மீட்பு உண்டு, மற்றவர்களுக்கு இல்லை என்று நம்பினார்கள். ஏனெனில் தங்களை மட்டுமே கடவுள

உருமாற்றம் அடைவோம், புதிய மனிதர்களாய் வாழ்வோம். இன்று நாம் ஆண்டவர் இயேசுவின் உருமாற்றப் பெருவிழாவை கொண்டாடுகின்றோம். 1945ம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 6 மற்றும் 9 ஆகிய நாள்களில் ஜப்பான் நாட்டின் கிரோஸிமா, நாகசாயி என்ற இரு நகரங்கள் அணுகுண்டு வீசப்பட்டு அழிக்கப்பட்டன. மக்களின் வாழ்வு கேள்விக்குறியானது. அந்நகரில் பிறந்த குழந்தைகள் அணுக்கதிர்வீச்சின் காரணமாக உரு சிதைந்து பிறந்தன. ஆனால், மக்கள் துவண்டு போய்விடவில்லை, மாறாக தங்களது அயராத உழைப்பினால் தங்களது துயரை, வேதணையை வெண்று புதிய மனிதர்களாக உருமாற்றம் பெற்றார்கள்.  மனிதனின் பிறப்பு முதல் இறப்பு வரை ஒவ்வொரு நொடிப்பொழுதும் மாற்றங்கள் நடைபெற்றுக்கொண்டே இருக்கின்றது. தனக்குள்ளாக உடல் சார்ந்த மாற்றம் ஏற்படுகின்ற அதேவேளையில் சமூகம், அறிவியல், தொழில்நுட்பம், வரலாற்று மாற்றங்கள் நிகழ காரணமாகவும் மனிதன் அமைகின்றான். ஆனால், உள்ளம் சார்ந்த மாற்றங்களில் இன்னும் பின்தங்கி இருக்கின்றான். ஏனெனில் தன்னுடைய சுயத்தை முதன்மைப்படுத்தி, இறைமையையும், மனிதத்தை பின்னிலை படுத்துகின்றான். அதற்கு மாற்றாக, ஆண்டவர் இயேசு இறைமையையும், மனிதத்தையும் முன்னிலைப்படுத்துகிறா

“துணிவோடிருங்கள்: நான்தான் அஞ்சாதீர்கள்” (மத்தேயு 14:27) பயம் பல்வேறுவிதமான விளைவுகளை நமக்கு ஏற்படத்துகின்றன: 1. நமது உடல் மற்றும் உள்ளம் சார்ந்த நலத்தை அழிக்கின்றது 2. நமது நினைவாற்றலை அழிக்கின்றது 3. நம் மீதும், பிறர் மீதும் உள்ள நம்பிக்கையை அழிக்கின்றது 4. நாம் புதிய முயற்சிகளை மேற்கொள்ளவிடாமல் தடுக்கின்றது நான் சிறுவனாக இருந்தபோது, மற்றவர்களைப்போல் நீச்சல் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்ற விருப்பத்தை என் தந்தையிடம் தெரிவித்தேன். எனக்கு நீச்சல் கற்றுக்கொடுக்க எங்களது உறவினர் தோட்டத்தில் உள்ள கிணற்றுக்கு அழைத்துச்சென்றார். கிணற்றைப் பார்த்தவுடன் ஒருவிதமான பயம் தொற்றிக்கொண்டது. “நான் இருக்கிறேன், பயப்படவேண்டாம்” என்ற எனது தந்தையின் வார்த்தை எனது பயத்தை நீக்கியது. எனது தந்தையின் உதவியால் நீச்சல் நன்கு பழகினேன். இந்நிகழ்வை நினைத்துப் பார்க்கும்போது, சில, விவிலிய மாந்தர்கள் எனது மனதில் தோன்றினார்கள். அவர்களது வாழ்வில் அச்சம் தோன்றிபோது, இறைவனின் துணையால், அச்சத்தை வென்று இறைபணியை நிறைவுசெய்தார்கள். ஆம். நமது அன்புக்குரியவர்களின் உடனிருப்பும், நம்பிக்கையான வார்த்தைகள